– Janie!
– Słucham Pana.
– Czy możesz przysunąć tu fortepian?
– Tak Panie. Bedzie Pan grał?
– Nie, ale zostawiłem tam cygaro.

Rankiem, po hucznej zabawie:
– Janie !
– Tak?
– Czy u mnie w samochodzie drzwi otwierają sie do góry?
– Nie…
– Cholera, znów przywieżli mnie w bagażniku…

– Janie!
– Tak Panie?
– Kto wysiusiał na sniegu: Wesołego Alleluja Panu Hrabiemu?
– Ja Panie.
– Przecież nie umiesz pisać!
– Ale Pani Hrabina mnie prowadziła…

Podczas gry hrabiego na fortepianie wchodzi lokaj i mówi:
– Jak pan hrabia slicznie gra! (z entuzjazmem )
– Eee tak se tylko popier**lam.
– Jak pan hrabia się brzydko wyraża! (z oburzeniem)
– Ale za to ślicznie gram!!!

Hrabia, słynny gawędziarz opowiada wśród grona przyjaciół jedną zeswoich licznych przygód.
– Sarna, którą upolowałem była wielka i ciężka, wokół nikogo nie było, więc musiałem sam sobie z nią poradzić. Zarzuciłem jedną nogę sarny nalewe ramię, drugą na prawe…
W tym momencie hrabia został zawołany przez służącego do pilnego telefonu. Po chwili wraca i pyta:
– Na czym to ja skończyłem?
– Jedna noga na prawe ramię, druga noga na lewe ramię… – podpowiada chór przyjaciół.
– A, już wiem – przypomina sobie hrabia – ach te Rosjanki, cóż to były za kobiety!!!

H: Janie… czy cytryna ma nóżki?
J: Nie panie…
H: O cholera, znowu wycisnąłem kanarka do herbaty…

Leży hrabia z hrabiną w lóżku. Nagle dzwoni na Jana:
– Janie, podaj mi prezerwatywę!
Jan przynosi prezerwatywę na złotej tacy i podaje hrabiemu. Ten:
– Nie tą, durrrniu! Tą z herbem!

Wchodzi hrabia do pokoju. Patrzy, a tam wielka kupa. Woła:
– Janie!
– Ja też nie!

Hrabia ma jechać na wojnę.
– Janie, masz tu klucz do pasa cnoty hrabiny. Pilnuj klucza i hrabiny!
– Dobrze hrabio.
Hrabia pojechał. Po dziesięciu minutach dogania go Jan:
– Hrabio, nie pasuje!

Bal, młoda margrabianka tańczy ze starym hrabią.
– Ileż to lat macie, hrabio?
– Osiemdziesiąt, moja panno!
– Powiada pan? Nie dałabym…
– Bo też i ja bym prosić nie śmiał!